مبانی نظری مفاهیم توسعه، منطقه ی آزاد و توسعه منطقه‌ای علوم انسانی 57 480
مبانی نظری مفاهیم توسعه، منطقه ی آزاد و توسعه منطقه‌ای علوم انسانی
57
480
دریافت محصول کامل و اصلی درباره مبانی نظری مفاهیم توسعه، منطقه ی آزاد و توسعه منطقه‌ای علوم انسانی
57
480 از سایت اصلی و دانلود با لینک مستقیم. توضیحات کامل درباره مطلب مبانی نظری مفاهیم توسعه، منطقه ی آزاد و توسعه منطقه‌ای علوم انسانی
57
480 در لینک زیر موجود میباشد
مبانی نظری مفاهیم توسعه، منطقه ی آزاد و توسعه منطقه‌ای
مبانی نظری مفاهیم توسعه، منطقه ی آزاد و توسعه منطقه‌ای توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش) همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق توضیحات نظری کامل در مورد متغیر رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA) نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc قسمتی از متن مبانی نظری مروری بر ادبیات نظری 81-2 توسعه 8مقدمه 81-1-2 مفاهیم توسعه 122-1-2 ابعاد توسعه 153-1-2 شاخصهای توسعه 184-1-2 نهادگرایی و توسعه 225-2-1 توسعه و جهانی شدن 262-2 منطقه آزاد 321-2-2 تاریخچه و شكلگیری مناطق آزاد 322-2-2 دیدگاه‌های نظری ایجاد مناطق آزاد 393-2-2 تجربیات بین‌المللی و دیدگاه‌های سازمانهای جهانی ایجاد مناطق آزاد 414-2-2 ویژگیهای مناطق آزاد 465-2-2 آثار ایجاد مناطق آزاد 476-2-2 هدفها، خط مشی‌ها و پارامترهای مهم در توسعه مناطق آزاد 497-2-2 مراحل توسعه مناطق آزاد 503-2 برنامهریزی توسعه منطقه‌ای 511-3-2 تئوری هسته و پیرامون 52این فصل که به مرور ادبیات نظری اختصاص دارد متشکل از سه بخش است. در این سه بخش مفاهیم توسعه، منطقهی آزاد و توسعه منطقه‌ای مورد بحث و بررسی قرار میگیرد.1-2 توسعهمقدمهتوسعه یكی از موضوعات اصلی علوم انسانی است كه به علت ماهیت میان رشتهای آن، با بسیاری از علوم انسانی، اجتماعی و اقتصادی در ارتباط است. علیرغم اینكه توسعه در دهههای گذشته، بسیار مورد توجه بوده و تعاریف و مفاهیم آن مورد بازیابی قرار گرفته اما همچنان از عدم شفافیت معنایی و مصداقی برخوردار است و در این مورد «وفاق مفهومی و تجربی وجود ندارد. عدم توافق در تعریف توسعه ریشه در نگاه‌های بخشی و غربگرایانهی مسلط بر جریان اندیشهای توسعه دارد.» (آزادارمکی, 1386) لفت ویچ نیز معتقد است: «معنای توسعه، دور از توافق است زیرا مفهوم مزبور ماهیتاً چالش برانگیز است.» (لفت ویچ, دولت های توسعه گرا, 1385)«ری كیلی و فیل مارفلیت معتقدند ایدهی توسعه در قرن نوزدهم وجود داشته است، ولی طرح آن به پس از جنگ جهانی دوم باز میگردد. در سال 1949 ترومن رئیس جمهور امریكا این مسأله را طرح كرد كه كشورهای عقب مانده باید راه غرب را طی كنند تا به توسعه برسند.» (لطیفی, مبانی برنامه ریزی و سیاست اجتماعی, 1389) توسعه از نیمهی دوم قرن بیستم و پس از شرایط خاص جهان پس از جنگ جهانی دوم به طور وسیع وارد ادبیات حوزههای مختلف شد. به ویژه در بدو امر در حوزه‌ی اقتصاد سیاسی و بعدها مورد بحث و توجه جامعه‌شناسان، عالمان علوم سیاسی، برنامه ریزان و مدیران قرار گرفت.برخلاف اختلاف بر سر مفاهیم و تعاریف توسعه، تقریباً همگی در مورد آغازگران بحث در مورد توسعه متفق‌القول هستند. این آغازگران متفكران غربی بودند كه اكثر آن‌ها مدافع نظام سرمایهداریاند. «شیوهی بررسی، ارزیابی و جهتگیری اكثر مدافعان توسعه از نظرگاه سرمایهداری بر اساس وضعیت فكری و اجتماعی كشورهای غربی بوده و طبعاً كمتر به مسایل و نیازهای جهان سوم توجه كردهاند.» (آزادارمکی, 1386, ص. 7) لذا با توجه به خاستگاه نخستین متفكران توسعه، تعاریف و رویكردهای آن نیز بیشتر جنبهی اقتصادی پیدا كرد و نوع نگاه‌ها به سمتی پیش رفت كه جوامع غربی را پیشرفته و دیگر جوامع را عقب مانده تلقی نمود و راه پیشرفت جوامع شرقی را در تقلید در حوزههای عمرانی و اقتصادی دانست.در مقابل نگاه متفكران توسعه مدافع نظام سرمایهداری، به تدریج نگاهی كمونیستی یا شبه سرمایهداری به وجود آمد. در این نگاه، هدف از توسعه تلاش برای كاهش نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی بر اساس برنامهریزی بود ولی جریان كلی حاكم بر توسعه را هنوز دیدگاه‌های مربوط به توسعه و در جهت توسعهی سرمایهداری شكل داده است.با این حال نگاه سومی نیز توسط روشنفكران جهان سوم به وجود آمد. با تجربه‌ی توسعه تا دهه‌ی 1970 و افزایش نابرابری اقتصادی و اجتماعی درون نظام سرمایهداری و وابستگی بیشتر جهان غیر سرمایهداری، عدهای از روشنفكران جهان سوم به نقد مشروعیت توسعه به معنای سرمایهداری پرداخته و به طرح پایان گفتمان توسعه اشاره کرده‌اند، زیرا جریان توسعه به جای یكپارچه كردن همه‌ی لایه های اجتماعی با یكدیگر و ساختن یك نظام باثبات‌تر، كه پیوسته لایههای بیشتری از جوامع را در برگیرد، فقر و حاشیهای شدن مردم و مناطق جهان را تشدید كرده و بر وخامت آن افزوده است. سرمایهداری منجر به پیدایش فزاینده‌ی الگوهای نابرابر توزیع درآمد بین جوامع مختلف در مقیاس جهانی، و در درون جوامع مناطق پیرامون خود شده است. (امین, 1382, ص. 296) حتی نگاه دوقطبی حاكم در اوایل پیدایش نظریههای توسعه موجب نقد گولدنر شد: «نظریههای متداول در مورد پیشرفت انسانی (و توسعه) در آسیا به رغم تفاوتی كه دارند در یك چیز مشترك هستند: همه‌ی این نظریه‌ها در قالب مدل‌های دوگانه نگر توسعه بیان شده‌اند. با دوگانگی‌هایی چون شمال (جهان اول) یا جنوب (جهان سوم)، سرمایهداری یا ماقبل سرمایهداری، سنتی یا متجدد و یا– مشهورتر از همه- بخش رسمی یا بخش غیر رسمی، شكوه و پیچیدگی روابط انسانی به دو بخش تقلیل یافته و بنابراین تجارب مشابه در هر بخش به کلیه‌ی مواضع تعمیم داده می‌شود. مدل‌های دوگانه نگر (دوآلیستی) به رغم همه‌ی واکنش‌های انتقادی، و تفاوت‌های زیاد بین جوامع بر اساس معرف‌های متعدد، هنوز به گونه‌ی تعجبآوری در تحلیل‌ها دوام آورده‌اند. (داگلاس, 1381, ص. 18)بعدها نظریات دیگری نیز در حوزه‌ی توسعه به وجود آمدند كه بیشتر تأثیر گرفته از رویكردهای پیشین بودند.