مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی،روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی علوم انسانی 56 565
مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی،روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی علوم انسانی
56
565
دریافت محصول کامل و اصلی درباره مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی،روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی علوم انسانی
56
565 از سایت اصلی و دانلود با لینک مستقیم. توضیحات کامل درباره مطلب مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی،روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی علوم انسانی
56
565 در لینک زیر موجود میباشد
مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی،روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی
مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی،روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش) همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق توضیحات نظری کامل در مورد متغیر رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA) نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc قسمتی از متن مبانی نظری مقدمه 92-1 بخش اول: مقدمات 102-1-1 آموزش عالی و رسالت‌های آن 102-1-2 تحصیلات تكمیلی و اهمیت آن 122-1-3 اهمیت تدریس در آموزش عالی 132-2 بخش دوم: روش‌های تدریس در مراکز آموزش عالی 152-2-1 روش تدریس سخنرانی 162-2-2 روش تدریس پرسش و پاسخ 172-2-3 روش تدریس حل مسئله 182-2-4 روش تدریس مباحثه 192-3 بخش سوم: مفهوم شناسی تدریس مشارکتی 202-3-1 تعریف تدریس مشارکتی 212-3-2 اشكال متفاوت تدریس مشاركتی 232-3-3 متغیر‌های کلی تدریس به شیوه مشارکتی 262-3-4 گام‌های اساسی تدریس مشارکتی 272-3-5 مولفه‌های مشارکت در تدریس مشارکتی 282-3-6 پیش بایست‌های تدریس مشاركتی 302-4 بخش چهارم: نقاط قوت و ضعف تدریس مشاركتی در دوره‌های تحصیلات تكمیلی 312-4-1 نقاط قوت تدریس مشارکتی 312-4-2 ضعف‌های تدریس مشارکتی 442-5 بخش پنجم: پیشینه پژوهش: پژوهش‌های داخلی و خارجی 472-5-1 پژوهش‌های انجام شده در ایران 472-5-2پژوهش‌های انجام شده در خارج از کشور 47مقدمهدر این فصل چشم اندازهای نظری پژوهش‌های انجام شده در زمینه موضوع مورد پژوهش در قالب پنج قسمت بیان شده است. قسمت اول به معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی و رسالت‌های آن وهمچنین اهمیت تدریس در آموزش عالی اختصاص یافته است. درقسمت دوم به بیان روش‌های تدریس رایج و شناخته شده در آموزش عالی اشاره شده است. در قسمت سوم به معرفی تفصیلی روش تدریس مشاركتی، گام‌ها و اصول حاکم بر آن اشاره شده است. در قسمت چهارم به نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی در دوره‌های تحصیلات تكمیلی پرداخته شده است. و در قسمت پنجم نیز پژوهش‌های داخلی و خارجی انجام شده در زمینه تدریس مشاركتی بیان شده است. 2-1 قسمت اول: مقدمات2-1-1 آموزش عالی و رسالت‌های آنبا شروع قرن 21 آموزش عالی اهمیت فزاینده‌ای پیدا كرده است. در كشورهای صنعتی پیشرفته تا كشورهای با اقتصاد متوسط و پایین، آموزش عالی محكمترین و نزدیكترین رابطه را با رشد و پیشرفت اصول دموكراسی و اقتصادی داشته و سیاستهای اموزشی برای ارتقاء سطح اقتصاد افراد و عدالت اجتماعی در نظر گرفته شده است (جانستون ، 2005). قرن 21 شاهد دگرگونیهای ساختاری ژرف و پرشتاب، از جمله انفجار اطلاعات، توسعه ارتباطات، تحولات مفهومی در مفاهیم كلیشه‌ای، تغییرات بنیادی فرهنگی در جوامع انسانی است (فراستخواه و كبریایی، 1377) و جوامع را به سمت دانش‌مداری حركت می‌دهد و توزیع قدرت در بین جوامع را بر عهده دانش می‌گذارد (نصر و همكاران، 1382). این تغییرات، تحولات و دگرگونیهای بنیادی در كاركردها و جهت گیریها و ساختارهای آموزش عالی و محیط‌های دانشگاهی را ضروری می‌سازد. صاحبنظران بر این عقیده هستند كه بقا و پایداری آموزش عالی در این عصر، در گرو میزان آمادگی آن برای انطباق با تغییرات سریع پیرامونی و تحولات ناشی از فناوری‌های نوین و بازآفرینی روش‌های خود در شرایط دگرگون شونده جدید است و دانشگاهها وقتی می‌توانند تغییرات لازم را برای مواجهه با چالش‌های پیش روی خود آغاز کنند که فضای فرهنگی و پیچیده‌ای را که در آن به‌سر می‌برند درک کرده و تغییر و تحولات اساسی را در مسولیت¬ها، وظایف، ساختار و برنامه‌های درسی و سایر عناصر آن انجام دهند (سانیال، 1379: 356). بنابراین اساسا نقش آموزش عالی ایجاد تحولات بنیادی در سطح دانشگاه و به تیع آن در سطح جامعه است. از انجا كه دانشگاه منشا تحولات قلمداد می‌شود، رسالتها و ماموریت‌هایش نیز در جهت تشویق و تسهیل چنین ماموریت و هدفی است. شروع چنین ماموریتی از سطح خود موسسات آموزش عالی اغاز می‌شود، ماموریتی كه (به نقل از كریم زاده، 1384) باید برای حفظ پویایی خود به برنامه‌ریزی، آینده نگری، كنترل مداوم كیفیت و بهبود روشها بپردازد. همچنین از آنجا كه آموزش عالی محور توسعه جامعه است و تنها كانون اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده است نیاز است تا از ایده‌ها و اندیشه‌های نو بهره گیرد و حركت رو به رشد جامعه را تسریع كند (رنسام ؛ به نقل از نصر و همكاران، 1382). از این رو در ادامه مباحث بیان شده به رسالت‌های دانشگاه اشاره می‌شود. رسالت‌های مختلفی توسط صاحبنظران برای دانشگاهها بیان شده که از جمله قورچیان (به نقل از زارع و همكاران، 1386: 26) 10 رسالت برای دانشگاهها بیان كردند كه از مهمترین آنها را طراحی شرایط كاری برای مشاركت سازنده در انجام بهتر كارها و تقویت روحیه كار مشاركتی در اداره امور جامعه می‌دانند. بر این اساس آموزش عالی در شرایطی می‌تواند پیشرو و زنده بماند كه بتواند در تولید دانش، پرورش هوش جمعی و حفظ همسویی و ایجاد انرژی از طریق كار گروهی اعضاء خود و برای خشنودی ارباب رجوع موفق باشند. اما چهار رسالت عمده‌ای که اکثر صاحبنظران بر آنها اتفاق نظر دارند عبارتند از: رسالت‌های آموزشی، پژوهشی، خدمات و کارآفرینی. 1- رسالت آموزشی: تدریس مهمترین ابزار تحقق رسالت آموزشی و انتقال دانش و فنون به شمار می‌رود. استادان به عنوان مرجع دانش، نگرش و توانش دانشجویان راتقویت می‌كنند. باید به این نكته توجه داشت كه آموزش از مهمترین رسالت‌های آموزش عالی به شمار می‌رود كه دگرگونی در روش‌های تدریس و فن‌آوری‌های نوین خود باعث تغییر در انجام این رسالت گردیده است. 2- رسالت پژوهشی: پژوهش به عنوان دومین رسالت دانشگاهها برای تولید دانش پذیرفته شده است با این هدف که منجر به وحدت آموزش و پژوهش، تدریس و تحقیق وآزادی علمی به معنای آزادی در یاددهی و یادگیری و تخصصی شدن استادان در حوزه‌های گوناگون علمی شود. به گونه‌ای که پژوهش عامل توانمند‌سازی نیروی انسانی دارای مهارت و نیز رشد اقتصادی میباشد، تعادل بین آموزش و پژوهش در حال حاضر از مسائل بنیادی مراکز آموزش عالی در سراسر جهان است. 3- رسالت خدمات: علاوه بر تولید و انتقال دانش كه از رسالت‌های اساسی دانشگاهها به شمار می‌رود دانشگاهها رسالت حل مسائل و معضلات جامعه را نیز به عهده دارند كه وظیفه خدمات نام دارد. این رسالت به نام رویكرد تعهد اجتماعی در آموزش عالی مطرح است كه بر اساس این رسالت دانشگاهها باید دانشجویانی به جامعه تحویل دهند كه بتوانند با دانش و مهارت خود خدماتی را انجام دهند و انتظارات جامعه ملی و محلی را برآورده سازند. 4- رسالت كارآفرینی: چهارمین رسالت اساسی دانشگاهها رسالت كارآفرینی است كه تنها با راه اندازی دوره‌های كارآفرینی محقق نخواهد شد بلكه تغییر اهداف آموزشی، مناسب بودن محتوای برنامه درسی، كارآفرینانه بودن شیوه‌های تدریس و ایجاد و گسترش فرهنگ كارآفرینی راهبردهایی هستند كه می‌توانند دانشجویانی كارآفرین تربیت كنند (نیلی، 1387: 26). با توجه به مطالب بیان شده می‌توان به این نتیجه رسید كه پیوند آموزش عالی با توسعه کشور در دو محور راهبردی «توسعه نیروی انسانی» و هم چنین «تولید علم» یا توسعه علمی می‌تواند دارای اهمیت باشد و نقش برجسته دانشگاه در توسعه به مفهوم اخص آن در سه فعالیت عمده یعنی: آموزش، پژوهش و خدمات نهفته است. آموزش و پژوهش دو ویژگی بنیادی هستند که در ماهیت دانشگاه تعین می‌یابند. این نکته بدان معناست که تأثیر متقابل دو ویژگی یاد شده، ضامن پویایی حیات معنوی دانشگاه است و آن را از سایر موسسات و نهادهای آموزشی متمایز می‌کند. نقش دانشگاه در فرایند توسعه و تربیت نیروی انسانی است که کلید و راهگشای توسعه صنعتی محسوب می‌شود، و نقش پژو هشی آن نیز در تحقیقات بنیادی و کاربردی تبلور می‌یابد، که شرط لازم برای موفقیت و توسعه صنعتی است (مهدوی، 1374). آنچه غالبا به چشم می‌خورد اهمیت زیاد و توجه به وظیفه و كاركرد پژوهش است كه گاهی توجه زیاد به وظیفه پژوهشی باعث شده تا به وظیفه آموزشی كم اهمیت‌تر نگریسته شود. اما باید گفت كه آموزش مؤثر بسیار مهم، عقلانی و دشوار است و لذا نیازاست تا اساتید در رابطه با موضوع تدریس و فرایند و روش‌های تدریس آشنایی لازم را داشته باشند (آراسته، 1385: 3). 2-1-2 تحصیلات تكمیلی و اهمیت آننظام آموزش عالی شامل چهار مقطع كاردانی، كارشناسی، كارشناسی ارشد و دكتری است. دوره‌های كارشناسی ارشد و دكتری را دوره‌های تحصیلات تكمیلی می‌نامند كه به لحاظ اهمیت این دوره (تحصیلات تكمیلی) در تربیت نیروهای متخصص وحرفه‌ای و پی بردن به میزان پیشرفت دانشگاهها، بررسی دوره‌های تحصیلات تكمیلی بسیار ضروری است. یكی از اهداف نظام‌های آموزش عالی خصوصاً در دوره‌های تحصیلات تكمیلی این است كه برای فراگیران فرصت‌های نو جهت بهبود تجربیات آموزشی و پرورشی كه در دنیای نوین با آنها مواجه هستندا فراهم سازد و همچنین به پرورش انسانهایی با افق‌های دید وسیع، با استعداد، خلاق و مبتكر و انسانهایی كه به گستردگی مرزهای دانش واقف باشند و حداكثر استفاده از حداقل امكانات را آموخته باشند بپردازد. همچنین بتوانند از منابع و تخصص‌ها استفاده بهینه كنند وبرای انجام امور بهترین استفاده را از منابع نمایند (كریم زاده، 1384). تربیت دانش‌آموختگان و دانش و توانایی‌های آنها حاكی از كارایی و روح حاكم بر دانشگاهها است. اگر دوره‌های تحصیلات تكمیلی كارایی داشته باشد نشان از كارایی دانشگاهها و پیشرفت و توسعه یافتگی آن خواهد بود (سمنانیان و بهجت‌پور، 1377: 2). در ادامه به برخی از مهمترین کارکردهای آموزش عالی در دوره‌های تحصیلات تکمیلی اشاره می‌شود. مبانی نظری معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی، اهمیت تدریس در آموزش عالی، روش‌های تدریس، روش تدریس مشاركتی، نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی مقدمه……………………………………….. 9 2-1 بخش اول: مقدمات…………………………… 10 2-1-1 آموزش عالی و رسالت‌های آن…………………. 10 2-1-2 تحصیلات تكمیلی و اهمیت آن…………………. 12 2-1-3 اهمیت تدریس در آموزش عالی………………… 13 2-2 بخش دوم: روش‌های تدریس در مراکز آموزش عالی……. 15 2-2-1 روش تدریس سخنرانی……………………….. 16 2-2-2 روش تدریس پرسش و پاسخ……………………. 17 2-2-3 روش تدریس حل مسئله………………………. 18 2-2-4 روش تدریس مباحثه………………………… 19 2-3 بخش سوم: مفهوم شناسی تدریس مشارکتی………….. 20 2-3-1 تعریف تدریس مشارکتی……………………… 21 2-3-2 اشكال متفاوت تدریس مشاركتی……………….. 23 2-3-3 متغیر‌های کلی تدریس به شیوه مشارکتی………… 26 2-3-4 گام‌های اساسی تدریس مشارکتی……………….. 27 2-3-5 مولفه‌های مشارکت در تدریس مشارکتی………….. 28 2-3-6 پیش بایست‌های تدریس مشاركتی……………….. 30 2-4 بخش چهارم: نقاط قوت و ضعف تدریس مشاركتی در دوره‌های تحصیلات تكمیلی……………………………………………. 31 2-4-1 نقاط قوت تدریس مشارکتی…………………… 31 2-4-2 ضعف‌های تدریس مشارکتی…………………….. 44 2-5 بخش پنجم: پیشینه پژوهش: پژوهش‌های داخلی و خارجی.. 47 2-5-1 پژوهش‌های انجام شده در ایران………………. 47 2-5-2پژوهش‌های انجام شده در خارج از کشور…………. 47 مقدمه در این فصل چشم اندازهای نظری پژوهش‌های انجام شده در زمینه موضوع مورد پژوهش در قالب پنج قسمت بیان شده است. قسمت اول به معرفی آموزش عالی و رسالت‌های آن، دوره‌های تحصیلات تكمیلی و رسالت‌های آن وهمچنین اهمیت تدریس در آموزش عالی اختصاص یافته است. درقسمت دوم به بیان روش‌های تدریس رایج و شناخته شده در آموزش عالی اشاره شده است. در قسمت سوم به معرفی تفصیلی روش تدریس مشاركتی، گام‌ها و اصول حاکم بر آن اشاره شده است. در قسمت چهارم به نقاط قوت و ضعف روش تدریس مشارکتی در دوره‌های تحصیلات تكمیلی پرداخته شده است. و در قسمت پنجم نیز پژوهش‌های داخلی و خارجی انجام شده در زمینه تدریس مشاركتی بیان شده است. 2-1 قسمت اول: مقدمات 2-1-1 آموزش عالی و رسالت‌های آن با شروع قرن 21 آموزش عالی اهمیت فزاینده‌ای پیدا كرده است. در كشورهای صنعتی پیشرفته تا كشورهای با اقتصاد متوسط و پایین، آموزش عالی محكمترین و نزدیكترین رابطه را با رشد و پیشرفت اصول دموكراسی و اقتصادی داشته و سیاستهای اموزشی برای ارتقاء سطح اقتصاد افراد و عدالت اجتماعی در نظر گرفته شده است (جانستون[1]، 2005). قرن 21 شاهد دگرگونیهای ساختاری ژرف و پرشتاب، از جمله انفجار اطلاعات، توسعه ارتباطات، تحولات مفهومی در مفاهیم كلیشه‌ای، تغییرات بنیادی فرهنگی در جوامع انسانی است (فراستخواه و كبریایی، 1377) و جوامع را به سمت دانش‌مداری حركت می‌دهد و توزیع قدرت در بین جوامع را بر عهده دانش می‌گذارد (نصر و همكاران، 1382). این تغییرات، تحولات و دگرگونیهای بنیادی در كاركردها و جهت گیریها و ساختارهای آموزش عالی و محیط‌های دانشگاهی را ضروری می‌سازد. صاحبنظران بر این عقیده هستند كه بقا و پایداری آموزش عالی در این عصر، در گرو میزان آمادگی آن برای انطباق با تغییرات سریع پیرامونی و تحولات ناشی از فناوری‌های نوین و بازآفرینی روش‌های خود در شرایط دگرگون شونده جدید است و دانشگاهها وقتی می‌توانند تغییرات لازم را برای مواجهه با چالش‌های پیش روی خود آغاز کنند که فضای فرهنگی و پیچیده‌ای را که در آن به‌سر می‌برند درک کرده و تغییر و تحولات اساسی را در مسولیتها، وظایف، ساختار و برنامه‌های درسی و سایر عناصر آن انجام دهند (سانیال، 1379: 356). بنابراین اساسا نقش آموزش عالی ایجاد تحولات بنیادی در سطح دانشگاه و به تیع آن در سطح جامعه است. از انجا كه دانشگاه منشا تحولات قلمداد می‌شود، رسالتها و ماموریت‌هایش نیز در جهت تشویق و تسهیل چنین ماموریت و هدفی است. شروع چنین ماموریتی از سطح خود موسسات آموزش عالی اغاز می‌شود، ماموریتی كه (به نقل از كریم زاده، 1384) باید برای حفظ پویایی خود به برنامه‌ریزی، آینده نگری، كنترل مداوم كیفیت و بهبود روشها بپردازد. همچنین از آنجا كه آموزش عالی محور توسعه جامعه است و تنها كانون اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده است نیاز است تا از ایده‌ها و اندیشه‌های نو بهره گیرد و حركت رو به رشد جامعه را تسریع كند (رنسام[2]؛ به نقل از نصر و همكاران، 1382). از این رو در ادامه مباحث بیان شده به رسالت‌های دانشگاه اشاره می‌شود. رسالت‌های مختلفی توسط صاحبنظران برای دانشگاهها بیان شده که از جمله قورچیان (به نقل از زارع و همكاران، 1386: 26) 10 رسالت برای دانشگاهها بیان كردند كه از مهمترین آنها را طراحی شرایط كاری برای مشاركت سازنده در انجام بهتر كارها و تقویت روحیه كار مشاركتی در اداره امور جامعه می‌دانند. بر این اساس آموزش عالی در شرایطی می‌تواند پیشرو و زنده بماند كه بتواند در تولید دانش، پرورش هوش جمعی و حفظ همسویی و ایجاد انرژی از طریق كار گروهی اعضاء خود و برای خشنودی ارباب رجوع موفق باشند. اما چهار رسالت عمده‌ای که اکثر صاحبنظران بر آنها اتفاق نظر دارند عبارتند از: رسالت‌های آموزشی، پژوهشی، خدمات و کارآفرینی. 1- رسالت آموزشی: تدریس مهمترین ابزار تحقق رسالت آموزشی و انتقال دانش و فنون به شمار می‌رود. استادان به عنوان مرجع دانش، نگرش و توانش دانشجویان راتقویت می‌كنند. باید به این نكته توجه داشت كه آموزش از مهمترین رسالت‌های آموزش عالی به شمار می‌رود كه دگرگونی در روش‌های تدریس و فن‌آوری‌های نوین خود باعث تغییر در انجام این رسالت گردیده است. 2- رسالت پژوهشی: پژوهش به عنوان دومین رسالت دانشگاهها برای تولید دانش پذیرفته شده است با این هدف که منجر به وحدت آموزش و پژوهش، تدریس و تحقیق وآزادی علمی به معنای آزادی در یاددهی و یادگیری و تخصصی شدن استادان در حوزه‌های گوناگون علمی شود. به گونه‌ای که پژوهش عامل توانمند‌سازی نیروی انسانی دارای مهارت و نیز رشد اقتصادی میباشد، تعادل بین آموزش و پژوهش در حال حاضر از مسائل بنیادی مراکز آموزش عالی در سراسر جهان است. 3- رسالت خدمات: علاوه بر تولید و انتقال دانش كه از رسالت‌های اساسی دانشگاهها به شمار می‌رود دانشگاهها رسالت حل مسائل و معضلات جامعه را نیز به عهده دارند كه وظیفه خدمات نام دارد. این رسالت به نام رویكرد تعهد اجتماعی در آموزش عالی مطرح است كه بر اساس این رسالت دانشگاهها باید دانشجویانی به جامعه تحویل دهند كه بتوانند با دانش و مهارت خود خدماتی را انجام دهند و انتظارات جامعه ملی و محلی را برآورده سازند. 4- رسالت كارآفرینی: چهارمین رسالت اساسی دانشگاهها رسالت كارآفرینی است كه تنها با راه اندازی دوره‌های كارآفرینی محقق نخواهد شد بلكه تغییر اهداف آموزشی، مناسب بودن محتوای برنامه درسی، كارآفرینانه بودن شیوه‌های تدریس و ایجاد و گسترش فرهنگ كارآفرینی راهبردهایی هستند كه می‌توانند دانشجویانی كارآفرین تربیت كنند (نیلی، 1387: 26). با توجه به مطالب بیان شده می‌توان به این نتیجه رسید كه پیوند آموزش عالی با توسعه کشور در دو محور راهبردی «توسعه نیروی انسانی» و هم چنین «تولید علم» یا توسعه علمی می‌تواند دارای اهمیت باشد و نقش برجسته دانشگاه در توسعه به مفهوم اخص آن در سه فعالیت عمده یعنی: آموزش، پژوهش و خدمات نهفته است. آموزش و پژوهش دو ویژگی بنیادی هستند که در ماهیت دانشگاه تعین می‌یابند. این نکته بدان معناست که تأثیر متقابل دو ویژگی یاد شده، ضامن پویایی حیات معنوی دانشگاه است و آن را از سایر موسسات و نهادهای آموزشی متمایز می‌کند. نقش دانشگاه در فرایند توسعه و تربیت نیروی انسانی است که کلید و راهگشای توسعه صنعتی محسوب می‌شود، و نقش پژو هشی آن نیز در تحقیقات بنیادی و کاربردی تبلور می‌یابد، که شرط لازم برای موفقیت و توسعه صنعتی است (مهدوی، 1374). آنچه غالبا به چشم می‌خورد اهمیت زیاد و توجه به وظیفه و كاركرد پژوهش است كه گاهی توجه زیاد به وظیفه پژوهشی باعث شده تا به وظیفه آموزشی كم اهمیت‌تر نگریسته شود. اما باید گفت كه آموزش مؤثر بسیار مهم، عقلانی و دشوار است و لذا نیازاست تا اساتید در رابطه با موضوع تدریس و فرایند و روش‌های تدریس آشنایی لازم را داشته باشند (آراسته، 1385: 3). 2-1-2 تحصیلات تكمیلی و اهمیت آن نظام آموزش عالی شامل چهار مقطع كاردانی، كارشناسی، كارشناسی ارشد و دكتری است. دوره‌های كارشناسی ارشد و دكتری را دوره‌های تحصیلات تكمیلی می‌نامند كه به لحاظ اهمیت این دوره (تحصیلات تكمیلی) در تربیت نیروهای متخصص وحرفه‌ای و پی بردن به میزان پیشرفت دانشگاهها، بررسی دوره‌های تحصیلات تكمیلی بسیار ضروری است. یكی از اهداف نظام‌های آموزش عالی خصوصاً در دوره‌های تحصیلات تكمیلی این است كه برای فراگیران فرصت‌های نو جهت بهبود تجربیات آموزشی و پرورشی كه در دنیای نوین با آنها مواجه هستندا فراهم سازد و همچنین به پرورش انسانهایی با افق‌های دید وسیع، با استعداد، خلاق و مبتكر و انسانهایی كه به گستردگی مرزهای دانش واقف باشند و حداكثر استفاده از حداقل امكانات را آموخته باشند بپردازد. همچنین بتوانند از منابع و تخصص‌ها استفاده بهینه كنند وبرای انجام امور بهترین استفاده را از منابع نمایند (كریم زاده، 1384). تربیت دانش‌آموختگان و دانش و توانایی‌های آنها حاكی از كارایی و روح حاكم بر دانشگاهها است. اگر دوره‌های تحصیلات تكمیلی كارایی داشته باشد نشان از كارایی دانشگاهها و پیشرفت و توسعه یافتگی آن خواهد بود (سمنانیان و بهجت‌پور، 1377: 2). در ادامه به برخی از مهمترین کارکردهای آموزش عالی در دوره‌های تحصیلات تکمیلی اشاره می‌شود. [1]. Johnstone [2]. Ronsom