مبانی نظری تعریف و مفاهیم گردشگری, سازمان جهانی گردشگری, مدیریت گردشگری, گردشگری فرهنگی علوم انسانی 82 598
مبانی نظری تعریف و مفاهیم گردشگری, سازمان جهانی گردشگری, مدیریت گردشگری, گردشگری فرهنگی علوم انسانی
82
598
دریافت محصول کامل و اصلی درباره مبانی نظری تعریف و مفاهیم گردشگری, سازمان جهانی گردشگری, مدیریت گردشگری, گردشگری فرهنگی علوم انسانی
82
598 از سایت اصلی و دانلود با لینک مستقیم. توضیحات کامل درباره مطلب مبانی نظری تعریف و مفاهیم گردشگری, سازمان جهانی گردشگری, مدیریت گردشگری, گردشگری فرهنگی علوم انسانی
82
598 در لینک زیر موجود میباشد
مبانی نظری تعریف و مفاهیم گردشگری سازمان جهانی گردشگری مدیریت گردشگری گردشگری فرهنگی
مبانی نظری , تعریف و مفاهیم گردشگری, سازمان جهانی گردشگری, مدیریت گردشگری, گردشگری فرهنگی توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش) همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق توضیحات نظری کامل در مورد متغیر رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA) نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc قسمتی از متن مبانی نظری مطالعات نظری……………………………………………………………………………………………………..16پیشینه گردشگری در جهان……………………………………………………………………………………..16پیشینه گردشگری در ایران……………………………………………………………………………………….19تعریف و مفاهیم گردشگری……………………………………………………………………………………20سازمان جهانی گردشگری……………………………………………………………………………………….22مدیریت گردشگری………………………………………………………………………………………………..27انواع گردشگری…………………………………………………………………………………………………….30گردشگری فرهنگی……………………………………………………………………………………………….33پیشینه گردشگری فرهنگی………………………………………………………………………………………34تعریف گردشگر فرهنگی……………………………………………………………………………………….36اهمیت گردشگری فرهنگی…………………………………………………………………………………….37اهداف گردشگری فرهنگی…………………………………………………………………………………….47آثار گردشگری فرهنگی ………………………………………………………………………………………..52درك مردم‌شناسی گردشگری………………………………………………………………………………….54ادبیات تحقیقمطالعات نظری:1-1- پیشینه گردشگری در جهان: 1-1-1- دوران باستانگردشگری در طول تاریخ همواره مورد توجه بوده است. به همین منظور حکومت‌ها از آن پشتیبانی وحمایت می‌كردند، احداث جاده‌ها و كاروان‌سراها به منظور توسعه گردشگری و مسافرت بوده و حکومت‌های قدرتمند دوران باستان چون ایران، چین و روم هر كدام در این زمینه گام‌های استواری را برداشته‌اند، گرچه مسافرت‌های دنیای باستان را نمی‌توان به شكل گردشگری امروزی دانست. برگزاری مراسم مذهبی در مكان‌های مقدس مهم‌ترین عامل سفر بوده است و زیگورات‌ها و معابد، از دور دست‌ها مردم را برای زیارت جذب می‌كردند. (چاك، وای. گی. 1377، ص37(1-1-2- قرون وسطیسال‌های میان قرن پنجم تا چهاردهم میلادی دوران قرون وسطی را تشکیل می‌دهد. در این دوره مسافرت و تجارت رونق خود را از دست داد زیرا جاده‌ها تقریباً از بین رفته و شرایط مسافرت بسیار مشكل و خطرناك شده بود، در طی این دوره كلیساهای مسیحی نخستین انگیزه را برای مسافرت به وجود آوردند زیرا صومعه‌های زیادی در نقاط مختلف پراكنده بوده و راهبان و كشیشان مسیحی مردم را به زیارت این مكان‌ها تشویق می‌كردند. در این زمان مسیحیان بیشتر به بیت‌المقدس و روم مسافرت می‌كردند و با وجود این كه این مسافرت‌ها اساس و رنگ مذهبی داشت، مسافرت‌های تفریحی و اجتماعی هم محسوب می‌شد. در نیمه دوم سده سیزدهم، ماركوپولو از اروپا به آسیا سفر كرد. نخستین سند در مورد مسافرت‌های دسته جمعی (كاروان‌های زیارتی) مربوط به سده پانزده است كه در ونیز این كاروان‌های زیارتی مردم را به بیت‌المقدس می‌بردند.(چاك، 1377، ص 38).1-1-3- رنسانسدوره رنسانس از سده چهاردهم تا هفده میلادی را شامل می‌شود. در این دوره بیشترین هدف مسافرت كسب دانش و تجربه آموزی بود. بیشتر سفرهای باستان‌شناختی و فرهنگی كه با هدف پی بردن به ریشه فرهنگ‌ها و ملیت‌ها صورت می‌گیرد، در این دوره اتفاق افتاده است. با شروع گردشگری فرهنگی و آگاهانه در این دوره است كه علم باستان‌شناسی بنیان نهاده می‌شود. و تاریخ نگاری بر پایه اسناد و مدارك باستان‌شناختی پایه‌گذاری می‌شود. در این دوره خود آگاهی تاریخی و انگیزه یافتن هویت، مردمان مغرب زمین را به شرق كشاند تا بلكه بتوانند هویت و شناسنامه خود را در خرابه‌های بجا مانده از شرق جستجو كنند.(ویکی پدیا)1-1-4- انقلاب صنعتی و بعد از آنانقلاب صنعتی كه دورهای میان سالهای 1759 تا 1850 بود پایه و اساس گردش‌های دسته جمعی را بنیان نهاد (دیبایی، 1371: 80). و باعث تغییرات عمیق اقتصادی و اجتماعی شد. با پدید آمدن ماشین‌ها، قطار و كشتی‌های كه با نیروی بخار كار می‌كردند، تغییرات اجتماعی به تغییر مشاغل منجر شد كه افزایش طبقات مرفه اجتماعی را به صورت نسبی به دنبال داشت و این طبقه توان بیشتری یافت تا بیشتر به تفریح و مسافرت برود.در پنجاه سال اخیر، گردشگری به پدیده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شگفتی تبدیل شده است. بزرگی این پدیده را می‌توان در نرخ رشد متوسط چهار و نیم درصد تعداد كل گردشگران بین‌المللی كه بنابر آمار WTO از 750 میلیون نفر در سال 1995 به 850 میلیون نفر در سال 2006 رسیده است، دریافت. بنابر پیش‌بینی سازمان جهانی گردشگری این تعداد تا سال 2010 به بیش از 937 میلیون نفر خواهد رسید و ده برابر این تعداد هم از مزایای گردشگری در كشورهایشان بهره خواهند برد.(سازمان جهانی گردشگری (wto)).گردشگری در آینده در دو بعد ملی و بین‌المللی ادامه خواهد یافت. اهمیت گردشگری برای كشورها نقشی حیاتی ایفا می‌کند و از این به بعد هم، بیشتر نمود پیدا خواهد كرد. كشورها به خاطر اقتصاد و برای ارز خارجی و سرمایه گذاری خارجی و اشتغال به گردشگری اهمیت می‌دهند. گردشگری رتبه اول صنعت در «توافق كلی در تجارت و خدمات» خواهد بود.. سازمان جهانی گردشگری پیش‌بینی می‌نماید تا 2020 میزان گردشگران بین‌المللی در دنیا به رقم 6/1 میلیارد نفر برسد. چیزی كه باید مورد اهمیت و دقت نظر واقع شود، عدم توسعه گردشگری در ایران، با وجود پتانسیل‌های قوی طبیعی و فرهنگی و باستان‌شناختی است. در حال حاضر تحرك و پویایی خاصی در گردشگری ایران بچشم نمی‌خورد، همچنین استراتژی و هدف مشخصی هم برای آینده دیده نمی‌شود. به عقیده صاحب نظران این حوزه، گردشگری به تنهایی نمی‌تواند راه مطمئن خروج ایران اسلامی از بن‌بست‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی باشد. بر اساس مطالعات نظری و میدانی و مصاحبه با گردشگران خارجی كه در سال 1380 صورت گرفته، به عوامل موثر در توسعه گردشگری در دنیا و موانع توسعة گردشگری در ایران، از نگاه گردشگران می‌پردازیم.(همان) 1-2- پیشینه گردشگری در ایرانمردمان پیش از تاریخ به دنبال یافتن غذا، پناهگاه‌ها و سكونت‌گاه‌های امن، همیشه در حال مسافرت بودند. در دوره‌های متاخرتر تبادلات تجاری كه حاصل مسافرت به نقاط دور دست بوده، امری اثبات شده است و در محوطه‌های باستان‌شناختی پیش از تاریخ نمونه‌های فراوانی از آثار بسیاری دیده شده كه بومی محل نبوده و از مكان‌های دیگر تجارت شده است. در گنج تپه در لایه D كه مربوط به هزاره هشتم قبل از میلاد است، صدف مربوط به شكم پای كه از خلیج فارس یا اقیانوس هند وارد شده بدست آمده است. در تپه علی كش دهلران كه مربوط به هزاره هفتم قبل از میلاد است وجود مهره‌های مس نشان می‌دهد كه از منطقه انارك یزد تجارت می‌شده است.باز وجود سنگ ابسیدین در علی كش در هزاره هفتم قبل از میلاد نشان می‌دهد كه احتمالاً از حوالی دریاچه وان از آناطولی وارد شده است. گردشگری برای ارتباط تجاری یا به هر مقصود دیگر همواره وجود داشته است و برای دوره آغاز تاریخی نیز می‌توان شاهد آورد از جمله در تپه گارای بین‌النهرین وجود سنگ لاجورد نشان می‌دهد كه از بدخشان ایران به آنجا برده شده است. (مجید زاده، 1366). در دوره‌های تاریخی نیز گردشگری همواره مورد توجه بوده، حکومت‌ها نیز از طریق ایجاد و احداث راه‌ها و كاروانسرها به تسهیل آن كمك می‌كردند، نمونه‌های چون جاده شاهی و ابریشم در دوره‌های مختلف تاریخی و احداث چاپارخانه‌ها از این موارد هستند، در دوره ساسانیان در دو نقش برجسته طاق بستان یك نوع گردشگری تفریحی و شكار وجود دارد.در دوران بعد از اسلام نخستین كسی از مغرب زمین به ایران سفر كرد و شرح مسافرت‌های خود را در سفرنامه‌ای به رشته تحریر درآورد «بنیامین تودولایی» اسپانیایی است، سپس ماركوپولو و ادریكس و جوزافا بار بارو به ترتیب در قرون سیزدهم، و چهاردهم و پانزدهم به ایران سفر كردند. از مشرق زمین «ابوالقاسم محمد بن حوقل بغدادی» و سپس «ابن بطوطه» به ایران آمدند و در سفرنامه‌های خود از دیدنی‌های ایران یاد كردند. در بین سالهای (88- 1884) مادام دیولافوا و سایر باستان‌شناسان به ایران آمدند و در مورد آثار باستانی و تاریخی و سبك‌های معماری كتاب‌هایی نوشتند (دیبایی، 1371: 80).بررسی اسناد نشان دهنده این هستند كه از (1357- 1301) به گردشگری در ایران توجه شده است. و در این مدت همچنین امكانات رفاهی و امنیتی تأسیس شده است. حتی وضعیت آب آشامیدنی مناطق و شهرها، راه‌ها و میهمان خانه‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. از جمله طرح‌ها و پیشنهادات ارایه شده در این اسناد، می‌توان طرح تأسیس سازمان راهنمای جهانگردان، اجرای طرح كاخ گلستان برای بازدید جهانگردان، طرح منطقه‌ای كرانه‌های دریای خزر، تأسیس سازمان توسعه جهانگردی، ایجاد دریاچه مصنوعی بین سی‌وسه پل و پل خواجوی اصفهان، اجرای طرح «ایرانوراما» برای ساخت ماكت آثار تاریخی در یكی از پارك‌های تهران و احداث تأسیسات پذیرایی در ارتفاعات شمال تهران اشاره كرد.(همان)1-3- تعریف و مفاهیم گردشگری1-3-1- تعریف گردشگریدر فرهنگ وبستر گردشگری به سفری اطلاق می‌گردد که در آن مسافرتی به مقصدی انجام می‌گیرد. سپس بازگشت به محل سکونت را دربردارد (وبستر، 1988: 1218). فرهنگ لانگمن گردشگری را به عنوان مسافرت و تفریح برای سرگرمی‌معنا کرده است (لانگمن، 1988: 1712). در فرهنگ لاروس نیز گردشگری به معنای مسافرت برای تفریح آمده است (لاروس، 1991: 3047).1-3-2- اهمیت گردشگریمسافرت عامل ارتباط و انتقال آگاهی و در نتیجه موجب ارتقاء آگاهی و بینش عمومی است و در غنی‌سازی فرهنگی ملت‌ها تاثیر زیادی دارد، و در رشد جهان بینی آن‌ها نقش مستقیم دارد. توجه به تمام ادیان الهی به ویژه دین مبین اسلام به موضوع سفر و سیاحت اهمیت موضوع را نشان می‌دهد و آیات و احادیث بی‌شماری آن را مورد توجه قرار داده‌اند كه از آن جمله است:سیروا فی‌الارض فانظروا كیف بدأ الخلق (سوره عنكبوت- قسمتی از آیه 20) انسان‌های آگاه، فرهیخته كه در طول زمانهای گذشته سفر كرده‌اند، سفرنامه‌هایی را به یادگار گذاشته‌اند كه امروزه این سفرنامه‌ها منابع اصلی و معتبر در شناخت و ترسیم واقعی چهره، زمانهای گذشته محسوب می‌شوند. كه از آن جمله می‌توان ماركوپولو را نام برد كه ماجراهایش را در زمان سلطنت قوبیلای خان گزارش و مكتوب كرد (Encyclopedia Americana 1998, vol 126 p 87).